ucieszyć się

См. также в других словарях:

• ucieszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doznać radości, zadowolenia; uradować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ucieszył się na widok ukochanej. Ucieszyć się z dobrej wiadomości. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ucieszyć — dk VIb, ucieszyćszę, ucieszyćszysz, uciesz, ucieszyćszył, ucieszyćszony «sprawić (komuś) radość, przyjemność, wywołać zadowolenie, wesołość; uradować, rozweselić, zabawić» Nowina ucieszyła kogoś. Jego przybycie wcale mnie nie ucieszyło. ◊… …   Słownik języka polskiego

• rozradować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo się z czegoś ucieszyć, doświadczyć wielkiej radości, szczęścia; uradować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozradowała się na myśl, że już wkrótce będą razem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozradować — dk IV, rozradowaćduję, rozradowaćdujesz, rozradowaćduj, rozradowaćował, rozradowaćowany «sprawić komuś wielką radość, mocno ucieszyć; uradować» Jej widok wielce go rozradował. Rozradowane prezentami dzieci. rozradować się «doznać wielkiej… …   Słownik języka polskiego

• uradować — dk IV, uradowaćduję, uradowaćdujesz, uradowaćduj, uradowaćował, uradowaćowany «sprawić radość, zadowolenie; ucieszyć czymś» Uradować kogoś upominkiem, dobrą nowiną. Uradowało mnie twoje dobre samopoczucie. uradować się «doznać radości,… …   Słownik języka polskiego

• strasznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., strasznieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. straszny: Wyglądać strasznie. Strasznie kogoś oszukać. Strasznie się potłuc, zranić. Mówić strasznie po angielsku. Zmęczyć się, ucieszyć się strasznie. Ktoś strasznie dużo… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• widok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} widziany z pewnego miejsca fragment przestrzeni, krajobrazu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bajeczny, cudowny, daleki, ładny, malowniczy, niezwykły,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zatryumfować — dk IV, zatryumfowaćfuję, zatryumfowaćfujesz, zatryumfowaćfuj, zatryumfowaćował «odnieść tryumf; ucieszyć się własnym tryumfem» Zatryumfować nad kimś. przen. Pokój zatryumfował na świecie …   Słownik języka polskiego

• kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …   Słownik języka polskiego

• oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapiać — dk Xb, zapiaćpieję, zapiaćpiejesz, zapiaćpiej, zapiaćpiał, zapiaćpiali a. zapiaćpieli 1. «o kogucie: wydać charakterystyczny dla niego głos» 2. «powiedzieć coś cienkim, ostrym głosem (np. charakterystycznym przy mutacji), wydać głos… …   Słownik języka polskiego